می انگور نجف ، سنگ دلم دُر کرده .

گندم گنبد تو ، کفتر دل را برده
جلد اینجا شده ، هر کس زکفت نان خورده 
به خدا زنده شود ز عشق تو اینجا مرده
صاحب گنج شود ، رنج ولی نابرده

من که از عشق تو ، از روز ازل دم زده ام
آتشی تا به ابد در دل عالم زده ام
                                                                                               ع.شیرخانی (ابر)